روزگار

ما که رقصیدیم به هر،سازی زدی ای روزگار

دل به تو بستیم وآخر،دل شکستی روزگار

خوب بودم پس چرا کاتب برایم غم نوشت

کی روا باشد جوابم،با بدی ای روزگار

فارغ التحصیل دانشگاه درد وغصه ام

بهر شاگردت عجب،سنگ تمامی روزگار

گربرای دیگران مثل بهاران سبز سبز

بهر من پاییزی و فصل خزانی روزگار

میکنم دل خوش به هرچیزی حسودی میکنی

مثل رهزن میزنی،بر خنده ام چنگ روزگار

کاش می گفتی زآزارم چه حاصل میشود

وای عجب بی معرفت ،اهل جفایی روزگار

چون پرنده با چه شوقی لانه بر هم میزنم

دست بی رحمت کند خانه خرابم روزگار

چرخ گردون با دلم نامهربان باشد ولی

با همه درد و غمت بازم صبورم روزگار

نازکن، عیبی ندارد، نازنین تر می شوی

 نازکن، عیبی ندارد، نازنین تر می شوی

با غم این روزهای من عجین تر می شوی

آتشی هستی که وقتی گر بگیری در دلی

از دل آتشفشان هم آتشین تر می شوی

لحظه ی لبخند، مانندِ... شبیهِ.... مثل یک...

وای من ... اصلن ولش کن... نقطه چین تر می شوی

خنده وقتی روی لب های تو جا خوش می کند

باز هم از آنچه هستی دلنشین تر می شوی

شیک می پوشی و زیبایی فراوان می شود

بین اول های دنیا اولین تر می شوی

گرچه من با نازِ چشمانِ تو ویران می شوم

ناز کن، عیبی ندارد ، نازنین تر می شوی