مراحل نوشتن طرح درس

مراحل نوشتن طرح درس

مقدمه: طرح درس یا سناریوی آموزشی برای نخستین بار در سال 1918 توسط"فرانکلین بوبیت" مطرح شد و لزوم استفاده از سازماندهی در امر یاددهی – یادگیری مورد تأکید قرار گرفت. طرح درس به شکل امروزی آن، در سال 1950 به وسیله روان شناسان برجسته امر تعلیم و تربیت "بنجامین . اس . بلوم" شکل گرفت و در سال 1962 " رابرت گلیرز" نظرات تکمیلی خود را در راستای دیدگاههای بلوم مطرح کرد که تا به امروز نیز مدنظر برنامه ریزان و هدف گذاران آموزشی و دست اندرکاران امور آموزشی در سطح جهان بوده است.

 

تاریخچه برنامه ریزی آموزشی

پیشینه برنامه ریزی آموزشی

برنامه ریزی آموزشی به مفهوم عام وکلی آن پیشینه ای دیرینه دارد وشاید بتوان گفت تاریخ تعلیم وتربیت آغاز شده است. پس از ظهور دین حضرت عیسی مسیح (ع) وگسترش مسیحیت، در سراسر اروپا ،کشیشان وروحانیون مسیحی به سهم خود متولی امور تعلیم وتربیت وعهده دار امور برنامه ریزی آموزش وپرورش شدند.

علاوه بر مسیحیان ، مسلمانان نیز از همان آغاز ظهور اسلام ، نسبت به گسترش تعلیم وتربیت وسازماندهی امور آموزشی، اهتمام خاص ورزیدند. زیرا ضرورت آموختن قرآن وفهم دستورات دینی ونیز لزوم ثبت وضبط اخبار واحادیث ومعرفی اسلام ، ایجاب می کرد که مردم سواد بیاموزند ودر بالا بردن فهم دینی خود از خواندن ونوشتن مدد بگیرند. هنوز از آغاز دین مبین اسلام زمان زیادی نگذشته بود که شمار زیادی از مسلمانان سواد آموختند وبه تعلیم وتعلیم قرآن وتبلیغ دین همت گماشتند. بنابراین رمز گسترش سواد در میان مسلمانان آن هم در زمانی کوتاه حاکی از به کار بستن تدابیر خاص ووجود اندیشه های برنامه ریزی آموزشی است.

 

مفهوم برنامه ریزی آموزشی

مفهوم برنامه ریزی آموزشی

از برنامه ریزی آموزشی تعاریف گوناگونی شده است ، که از برداشتهای متفاوت صاحبنظران نسبت به مقوله برنامه ریزی آموزشی ناشی می شود. برخی برنامه ریزی آموزشی را آینده نگری ونقشه کشیدن برای آینده آموزش وپرورش می دانند. عده ای آن را پیش بینی نیازها وتخمین منابع برای تحقق اهداف از پیش تعیین شده تلقی می کنند. به تعبیر گروهی دیگر برنامه ریزی آموزشی ، یعنی تصمیم گیری درباره آینده آموزش وپرورش.در اصطلاح نامه مرکز منابع اطلاعات آموزشی، آمده است ،برنامه ریزی آموزشی، یعنی فرایند تعیین اهداف، روشها، فعالیتها، منابع وبرنامه های موسسات آموزشی.

توانمندسازی کارکنان

توانمندسازی واژه ای است که از آن به عنوان حلال مشکلات محیط کاری یاد می شود، چرا که امروزه هر سازمانی در رویارویی با چالش ها و بهبود مستمر کارها نیازمند حمایت، درگیری و تعهد کارکنانش می باشد. آنچه مدیران بدنبال آن هستند یافتن راه حل مشکلات کاری با استفاده از منابع کمتر و صرف زمان کوتاه تر است و از طرفی انتظارات کارکنان امروزی هم احساس مالکیت، خودباوری و امکان توسعه می باشد و در این راستا توانمندسازی کلیدی است برای بهره برداری از تمامی ظرفیت منابع انسانی سازمان، پاسخگویی به نیازهای جدید کارکنان و در عین حال یکی از پرچالش ترین برنامه هایی که می تواند در یک سازمان اجرا شود.

 

فرهنگ سازمانی

«به طور کلی، فرهنگ سازمان پدیده ای واقعی و نیرومند است. تغییر دادن آن کار دشواری است و برای این تغییر، پشتیبانی چندانی از داخل یا خارج سازمان نخواهید یافت. اگر هنگام تجدید نظر در استراتژی سازمان با مسأله ای در فرهنگ سازمان مواجه شدید، بکوشید تا    حتی الامکان از آن بپرهیزید و اگر ناگزیر از رویارویی مستقیم با فرهنگ سازمان هستید، با دقت گام بردارید و انتظار چندانی هم به تغییر سریع نداشته باشید»